اَلدَّرسُ السّادِسُ ( اَلجُمَلاتُ الذّهَبیَّةُ)

به نام آن که گل را خنده آموخت

صفحه 48:

اَلمُعجَم: (واژه نامه):

إِذا: هرگاه، اگر	زَرَعَ: کاشت	فَلاح: کشاورز	نَهار: روز
أراذِل: فرومایگان	سَأَلَ: پرسید «مذکر» سَألَتْ: پرسید «مؤنث» سَألَتـهُ: از او پرسید	قَرُبَ مِنْ: نزدیک شد به	واجِب: تکلیف
أَفاضِل: شایستگان	سَلِمَ: سالم ماند	قَصیر: کوتاه	وَجَدَ: پیدا کرد
بَحَثَ عَن: دنبالِ... گشت	سَمِعَ: شنید «مذکر» سَمِعَتْ: شنید «مؤنث»	قَمَر: ماه	وَصَلَ: رسید
ثُمَّ: سپس	شَمس: خورشید	مَلَکَ: فرمانروا شد	هَلَکَ: هلاک شد
حَصَدَ: درو کرد	صَعِدَ: بالا رفت	مَنْ: هر کس  مَن زَرَعَ العُدوان: هر کس دشمنی کاشت؛ (بکارد)	أُمُّـهُ: مادرش
خَرَجَ: بیرون رفت	طَرَقَ: کوبید	مَنْ: کسی که  اَلمُسلِمُ مَن سَلِمَ النّاسُ...: مسمان کسی است که مردم سالم بمانند...	ذَهَبَتْ: رفت «مؤنث»
خُسران: زیان	عُدوان: دشمنی	لِسانِهِ: زبانش
دَخَلَ: داخل شد	عَنْ: از	لَعِبَ: باز ی کرد
رَجَعَ: برگشت	فَتَحَ: باز کرد	لَیلَ: شب